Worden straks aan ’t Gentse Zuidkwartier de lichten gedoofd?

Hoe lange nog goe were aan de Zuid?

Op 6 september maakte een talrijke opkomst van pers, Gentenaars en andere geïnteresseerden hun opwachting in stadsbrouwerij Gruut. De belangstelling voor de eerste Speakers Corner na het zomerreces was dan ook groot. Dat kon ook bijna niet anders met een thema dat al bijna drie jaar aansleept: het Glazen Straatje.

De aanleiding voor deze Speakers Corner was de open brief van een groep handelaars en buurtbewoners m.b.t. de overlast in en rond de rosse buurt: carrousel-rijden, nachtlawaai, wildplassen en druggebruik zijn volgens hen nog maar het topje van de ijsberg, waarbij de stad niet genoeg zou doen om die overlast aan te pakken. Eén voor één kregen de verschillende partijen de kans om te vertellen wat ze op hun lever hadden. De diverse standpunten en hoog oplaaiende gevoelens bewezen eens te meer dat je met zo’n heikel en complex thema niet over één nacht ijs kunt gaan. Hieronder volgt een samenvatting.

Het debat gaat van start met een algemene opmerking van Kristien Gillis, researcher aan de Universiteit Antwerpen. Volgens haar weten we als samenleving te weinig over het beroep van prostituee om er op een correcte manier mee om te gaan, laat staan genuanceerde beslissingen te nemen, waar alle partijen baat bij hebben. In de complexe en diverse wereld van vandaag wordt het steeds belangrijker om elkaars noden en behoeften te leren kennen. Overleg is dus haar boodschap, maar ‘correct’ overleg: Wie krijgt een stem in het debat? En komt iedereen wel evenveel aan bod? Vragen die pijnlijk duidelijk worden, als blijkt dat er nooit een prostituee aanwezig was op lokaal buurtoverleg.

Het is een lokale barhouder die zich daar in een uitgebreid pleidooi over uitspreekt. Hij merkt op dat die eenzijdigheid tot vertekende beelden leidt. Clichés over het Zuidkwartier als een gevaarlijke, inferieure hoerenbuurt tieren welig en reduceren de buurt en de mensen die er wonen tot karikaturen. Hij spreekt zich steeds in nieuwe bewoordingen uit tegen de stigmatisering van de buurt en de prostituees, de segregatie en het cultureel racisme en wil naar een klimaat van wederzijds respect en begrip.

Tom Balthazar, schepen voor Stadsontwikkeling en Wonen, gaat in op de maatregelen die Stad Gent de afgelopen jaren getroffen heeft om de overlast tegen te gaan. Hij verklaart dat er al met alle partijen veel overleg plaats vond, dat de politie zichtbaar en onzichtbaar controles doorvoerde, het aantal vitrines en panden actief beperkte en dat er ook al is nagedacht over een eventuele herlocalisatie. Die laatste oplossing zou echter juridisch en financieel onhaalbaar zijn. Tom Balthazar benadrukt dat de stad daarmee de prostitutie enkel beheerst en geenszins organiseert. De resultaten mogen er zijn: veel mensen onderschrijven de verbeteringen van de voorbije jaren. De prostituees respecteren de regels en de overlast is in zekere mate afgenomen. Schepen Balthazar geeft echter wel te kennen dat er nog een hele weg af te leggen is.

Ook een prostituee en een buurtbewoonster lieten van zich horen met heel emotioneel oplopende toespraken. Mrs. X zoals ze zich noemde, een jongedame uit Oost-Europa, liet er geen twijfels over bestaan. De job was haar te doen om het geld. Het was voor haar de enige manier om een aangename levensstijl te kunnen leiden, haar studies te betalen en een wagen en een appartement te veroorloven. Ze gelooft er sterk in dat prostitutie ook economische waarde met zich brengt, aangezien de lokale handel meeverdient aan het prostitutietoerisme. Belangrijker vindt ze echter dat haar job uit het negatieve daglicht gehaald wordt, want het prostitutiewezen kent veel risico’s. De hoerenbuurt naar de rand van de stad verplaatsen, vindt ze geen goed idee. De politie is dan namelijk bij problemen veel later ter plaatse. Ze wil alleen maar een legalisering van het beroep met een duidelijk kader, waarbij er verplichte medische controles mogelijk zijn en de sociale zekerheid geregeld is.

Eén buurtbewoonster getuigde vanuit persoonlijke ervaringen over de zware overlast aan het Zuidkwartier. Met heel concrete en emotionele voorbeelden illustreerde ze het nachtlawaai, de bedreigingen en allerlei andere incidenten die tot een enorm onveiligheidsgevoel bijdragen. Die problemen zijn onmiskenbaar en moeten snel opgelost worden. De media verwijst al snel naar de klagende buurtbewoners als ‘verzuurd’, maar het probleem loopt volgens de buurtbewoonster gewoonweg uit de hand en de klacht is dan ook volkomen terecht.

Zoals het een echte Speakers Corner beaamt, mocht daarna de rest van de zaal hun steentje bijdragen. De respons was massaal. De ene bekritiseert de aanpak van Stad Gent, de andere gelooft dat de buurtbewoners overreageren, enz.

• Zo bieden de zogenaamde kortstondige ‘tornado-acties’ van de politie in het Glazen Straatje geen structurele oplossing en zijn de geschiktheidsattesten voor prostituees discriminerend en werd er ironisch geopperd dat de buurtbewoners in dat geval ook dergelijke attesten zouden moeten krijgen.
• Ook werd de vergelijking met de Overpoortstraat getrokken: studenten veroorzaken ook overlast en zouden dan evengoed naar de rand van het stand moeten verhuizen.
• Iemand anders wees erop dat hij alleen slachtoffers zag tijdens het debat. De echte schuldigen, de onruststokers, waren nergens te bespeuren.
• Bovendien zou Gent te weinig opsteken van steden zoals Antwerpen die het op dat vlak beter doet.
• Daarnaast pleitte iemand voor meer dialoog en verdraagzaamheid.
• De prostitutiebuurt zou ook één van de vele gezichten van Gent zijn, een gezicht dat sommigen niet graag zouden zien verdwijnen.
• Ten slotte kreeg ook het debat zelf kritiek te verduren: vele aspecten zouden te karikaturaal en onevenwichtig voorgesteld worden.

Kortom: Het was een intens debat, waarover nog uren na einde nagepraat werd en waarover nog veel na te praten valt.